قوله تعالى: و منْ کل شیْء خلقْنا زوْجیْن، و از هر چیز بیافریدیم جفتى لعلکمْ تذکرون (۴۹) تا مگر دریابید و پند بپذیرید.
ففروا إلى الله، گریزید، إنی لکمْ منْه نذیر مبین (۵۰) من شما را آگاه کننده ترسانندهام آشکارا.
و لا تجْعلوا مع الله إلها آخر، و با خداى، خداى دیگر انباز مکنید، إنی لکمْ منْه نذیر مبین (۵۱) که من شما را آگاه کنندهاىام ترساننده آشکارا.
کذلک، هم چنان، ما أتى الذین منْ قبْلهمْ منْ رسول، نیامد بایشان که پیش از ایشان بودند هیچ فرستادهاى، إلا قالوا ساحر أوْ مجْنون (۵۲) مگر که گفتند جادوست و دیوانه.
أ تواصوْا به وصیت و اندرز کردند، بلْ همْ قوْم طاغون (۵۳)، ایشان قومىاند از طاعت سرکش.
فتول عنْهمْ، روى گردان، از ایشان فرا گذار، فما أنْت بملوم (۵۴) بر تو جاى ملامت و نکوهیدن نیست.
و ذکرْ فإن الذکْرى تنْفع الْموْمنین (۵۵) و پند ده در یاد که پند و یاد کرد سود دارد گرویدگان را.
و ما خلقْت الْجن و الْإنْس، نیافریدیم پرى و آدمى را، إلا لیعْبدون (۵۶) مگر مرا پرستید و مرا خوانید.
ما أرید منْهمْ منْ رزْق، نمىخواهم از ایشان که مرا روزى دهند، و ما أرید أنْ یطْعمون (۵۷) و نمىخواهم که مرا چیزى خورانند.
إن الله هو الرزاق الله اوست که روزى ده است و روزى رسان، ذو الْقوة الْمتین (۵۸) با نیروى پاک صفت.
فإن للذین ظلموا ذنوبا، ایشانراست که ستم کردند بهرهاى از عذاب، مثْل ذنوب أصْحابهمْ، همچون بهره پیشینیان که چون ایشان بودند، فلا یسْتعْجلون (۵۹) ایدون باد که نشتاوانند مرا.
فویْل للذین کفروا هلاک و نفرین و تباهى ایشان را که کافر شدند، منْ یوْمهم الذی یوعدون (۶۰) از آن روز که ایشان را مىوعده دهند و مى تهدید کنند.